《元佑癸酉秋九月蒙恩补郡维扬十一月到治莅事》拼音版

宋代苏颂

yuányòuguǐyǒuqiūjiǔyuèméngēnjùnwéiyángshíyuèdàozhìshì--sòng

wéiyángjiǔzhōuhuáinántángzhèn

jiānghǎichōngxīngzhànchǔfēn

huāngrǎocháojiànrùn

shíchēngxióngshǒushuàixuǎnchánglín

yóuláizhú使shǐfěibāngjiāwén

jiānjiǔxiánzhěyóutuīwànrénjùn

tàiyuánwénzhāngshīyǒuyuānyuánjùn

shìchén便biànzhìtuīdiǎnxùn

jiànguānsuīchóngsānyùn

gōnglǎofāncháohuìàijiājìn

jiànshìyányǒuwèiyǎnbīnggōngchén

dǐngrènfāngxièqiūyuánzhōngwěishùn

zāiwéngōngshēnggòuxiūmíngyùn

sāncháohàngōngèrmóuyóufèn

dàojuǎnrèntuīqiānmíngquánmièlín

zhènggōngliángdòngcáitiānzhìqiúlínyùn

xiōngtóngwànshìcháotíngwèn

huáixiángzǎishūzhōngshǐlìn

rénzōngchūjuànqínwèigōngláijìn

tángtángzhēnxiāngzūnjiǎnjiǎnjiāyánjìn

shízhuànxūnláozhēngbàozhōngjìn

ānjiùguǎnzǎosuìkuīqiángrèn

línyǎngzōnggōngzhènghónglùn

suīdǐngmíngxūnquèyǒushūchuánxìn

yǒuzhòngyuánxíngrèn

lùnjīngzhāngzòngbiàncuīlíngsuì

jīngwěizhìwéifēngliúzhuàngniánjǐn

wénwéixiùgōngjiāngxiāngshuāngyìn

chūfānhuáijiānshuàirùn

huòpānhòuláichánglìn

kōngdàizōnglèiqīngfēngzhèn

hànwéipíngzhìjūnyáoshùn

shítànrényúnwángshàngjiētiānyìn

rénqiánxiūjǐngxíngyǎnggāojùn

shēnghuòxiāngtóngyuǎnshìyóujìn

qiānchēngyànyīngyángjiāoxùn

dàizhíbiānchóulíntōngkuìyùn

yuèwàngzhūxiánxiānhòuláijùn

fēizhèncáiréngbàozhōngtiānxìn

shāchéngtàiqiānshūxiāndùn

jiāngshūmíngzàishízhōngcánjùn

qiánrénnánzhuīyóuxùn

biānhòuzhìliángqínyánrèn

yán{{zuǒxinyòudiǎn}}zhāngzài怀huáiniánqīnshuāngmǎnbìn

yǎngwèiyānjiādùn

苏颂简介

唐代·苏颂的简介

苏颂

(1020—1101)泉州同安人,徙居丹阳,字子容。苏绅子。仁宗庆历二年进士。知江宁。皇祐五年召试馆阁校勘,同知太常礼院。迁集贤校理,编定书籍。英宗即位,为度支判官。神宗立,擢知制诰,知审刑院,因奏李定拜官不合章法,落知制诰,出知婺州。元丰初,权知开封府,改沧州。奉旨编纂《鲁卫信录》。哲宗元祐初,除吏部尚书兼侍读,以邃于律历提举研制新浑仪。元祐七年拜右仆射兼中书侍郎,为相务使百官守法遵职,量能授任。后罢知扬州,徙河南。绍圣末致仕。有《苏魏公集》、《新仪象法要》、《本草图经》。

...〔 ► 苏颂的诗(335篇)