《山河叹送刘左史归简州》拼音版

宋代魏了翁

shāntànsòngliúzuǒshǐguījiǎnzhōu--wèilewēng

shānliǎngjiènánběifēntiānhuáróngjūn

zhūzhǐchùfēihàishìwǎngwǎng西wèixìn

wéijīnkuìxiāngshìtūnrényánxuěchǐchén

biànzhuāngyòusǒu{{zhuōshoujiāquǎn}}qínjiǎo{{cūnjiā}}

tiānwángrénàijiānnánběiyóuqiǎnshēngsháoqiónglín

zhūgōngchuàngqiánkěndòulín

liújiànghuángzhǎnàiqióngjūn

shuízhīyányánjiāngshìkāilún

jìngyīnshìruòshūchìbáijīngyánchén

tiānwángzuòcháofēiěrwèimínmín

cóngzhōngchèsānggèngxiànghuǒhòuxīn

guānbiànqiánshuōqúnérzhěfēirén

zhìshūdīngníngshìzhāopángshēnxún

chénmǒufèngzhàojiāngjièchénmǒudǒngshīliúhànbīn

西nányōushuíkuānshòushìmǒuliúchuānqín

tínglùnzhōngbiànbǎojìngqīn

xùnléilièfēngjǐnfānmínghóngéqūnxún

réndǎnmǎngànzhìshìfèn齿chǐ穿chuānkěn

dōngyóuhǎijǐnxiānghàn西liángmiǎnliánfángjūn

bàoháidiéxuèyuánduóxiǎnyīnliángkōngjiàoqūn

jiāngjūnyōuhuìhuòlièxiàoyǎnjiǎnxún

xiànzhēnggèngsuànjùnkōngshǎomín

biāntóubèibīngshǔěrgōngyōufāngxīn

jìngwéirénshìbǎiwǎngshìwángkǒngwéicāngmín

cāngmínmángmángjūnwèidànjiànjiùláixiāngyīn

liánniánxiàhàntiānyúnjiānghuáizhètiánshēngchén

fēihuángpáikōngzhènjiàolèiwèizhòngshēnshēn

nánshāncuìlínghòuzhuǎnlún

chūnqiūèrbǎishízàizhèncáipín

niándōngnángàohànbiànzǒubǎishén

tàiyángshuòshíguāngjīnxīngzhòujiànlèixún

hànmiǎnfèiténgzhóutóngpéntāofānyín

xīngwénbiàntáichèyīnxiàngjiàozheyángtún

wàiwèibīngwèinèiwèigōngwèiqúnchén

tiānxīnyǒuyóuqiǎngàoshīrén

érxiūzhèngshùtiánzhījǐngjiāngréngzhēn

qiěqiánniánhànhuángkāidàoqiújiànbānmínglún

tíngzhōngmíngyóuyǒuxiàwèirénxìngchén

nèiyánjiāofángzhīchuǎnlìngwàichéngxiāngzhīxiábīn

néngzhāngxiàngchùquánxiàoqīnyǒnggōngshàngshēn

tóngshíliùguǎnzhīmáoyànchénzhēngyóuzhūnzhūn

miǎowénzǎishì忿fènchéngxiāngchēn

tángtiánduóěrnìngfèiyín

wàishěngxíngyángōngránjiànérguìmín

shíjuéhòuzhēngchuàngèjuéyánwàngxún

zhíchénjiǔshéngěnggōngdàojiànmiànsuíhuāngzhēn

chángchéngzhuǎncāishāowàngshíyóushěnlún

rénxīnsuǒtóngtiānfāngtiānpín

gōngjīndiàotóukěnzhùxiéjiāguī西yuánchūn

xiánguótóngxiūníngrěnchìzifāngpínshēn

fēikuìzhīqìngxiàozhíláiwènjīn

qǐngbáizhīyùnzhāngyuángōngyǐnjiǔchējīn

魏了翁简介

唐代·魏了翁的简介

魏了翁

魏了翁(1178年—1237年) ,字华父,号鹤山,邛州蒲江(今属四川)人。南宋著名理学家、思想家、大臣。嘉熙元年(1237年)卒,年六十,赠太师、秦国公,谥文靖。魏了翁反对佛、老“无欲”之说,认为圣贤只言“寡欲”不言“无欲”,指出“虚无,道之害也”。推崇朱熹理学,但也怀疑朱注各经是否完全可靠。提出“心者人之太极,而人心已又为天地之太极”,强调“心”的作用,又和陆九渊接近。能诗词,善属文,其词语意高旷,风格或清丽,或悲壮。著有《鹤山全集》、《九经要义》、《古今考》、《经史杂钞》、《师友雅言》等,词有《鹤山长短句》。

...〔 ► 魏了翁的诗(675篇)